Για το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας "υπεύθυνος" είναι ο Πλάτωνας, ο οποίος, στους διαλόγους του "Τίμαιος" και "Κριτίας" κατέγραψε την ιστορία που είπαν Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα." Άκουσε λοιπόν Σωκράτη μια πολύ παράξενη παράδοση που όμως είναι εντελώς αληθινή, όπως τη διηγήθηκε κάποτε ο πιο σοφός από τους επτά σοφούς, ο Σόλωνας... "
Η Ατλαντίδα ήταν ουσιαστικά μία αρχαία ήπειρος που περιελάμβανε τον Ατλαντικό ωκεανό και κάποια κομμάτια από την Ευρώπη και την Αμερική. Αρχίζοντας το 800.000 π.χ. με το λιώσιμο του πρώτου παγετώνα (έχει μείνει ως κατακλυσμός στους μύθους όλων σχεδόν των λαών), και συνεχίζοντας με το λιώσιμο του δεύτερου και του τρίτου ως 80.000 π.χ., η Ατλαντίδα σιγά σιγά βυθίζονταν ώσπου παρέμεινε μόνο ένα μεγάλο νησί, η Πoσειδωνία, η οποία βρισκόταν κοντά στη σημερινή Μεγάλη Βρετανία. Αυτό το νησι ήταν και το μέρος που αναπτύχθηκε ο μεγάλος πολιτισμός των Ατλάντων οι οποίοι αποίκησαν σταδιακά στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα και στη Μεσσοποταμία, δίνοντας τις γνώσεις τους και δημιουργώντας αυτούς τους μεγάλους αρχαίους πολιτισμούς.
Οι Άτλαντες ήταν πανύψηλοι με ύψος που ξεπερνούσε τα 2,5 μέτρα και απομεινάρια τους έχουν βρεθεί στο Μεξικό, στις Η.Π.Α. αλλά και στην Ελλάδα. Οι βασιλιάδες της Ατλαντίδας λάτρευαν τον ταύρο και από εκεί προέκυψαν τα ταυροκαθάψια αλλά και η λατρεία του Ταύρου των Μινωιτών και των Αιγυπτίων, όπως και πρόδρομοι των ισπανικών ταυρομαχιών.
Το τελευταίο τμήμα της ηπείρου βυθίστηκε με το λιώσιμο του τέταρτου παγετώνα το 12.000 π.χ. και μαζί του πήρε τα εκπληκτικά δημιουργήματα του πολιτισμού των Ατλάντων.
Αποδείξεις ότι η Ατλαντίδα υπήρξε μπορούν τα θεωρηθούν τα ταξίδια διάφορων ζώων που λειτουργούν ενστικτοδώς, όπως των ποντικιών της Βόρειας Ευρώπης που πηδάνε στη θάλασσα με σκοπό την αναζήτηση ενός νησιού αλλά καταλήγουν πνιγμένα αλλά και αποδημητικών πουλιών της Αφρικής που καταλήγουν να κάνουν κύκλους πάνω από τον ατλαντικό ωκεανό, μη μπορώντας να βρουν ξηρά για να προσγειωθούν.
Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Ατλαντίδα υπήρξε στη Σαντορίνη και κάποιοι άλλοι στην Κύπρο αλλά τα εδάφη που εκτείνονταν αυτός ο πολιτισμός ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα δύο προηγούμενα.
Για να μην γράφουμε ότι θέλουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μύθος της Ατλαντίδος αναπτύσσεται από τον
Πλάτωνα σε δύο διάλογους του, τον «Τίμαιο» και
τον «Κριπα». Και στους δύο συζητούν ο Σωκράτης,
ο Τίμαιος, φιλόσοφος από την πόλη Λοκροί της
Κάτω Ιταλίας, ο Κριτίας και ο Ερμοκράτης, πολιπ-
κός και στραπωτικός από τις Συρακούσες. Στον «Τίμαιο», η Ατλαντίδα απασχολεί τους τέσσερις συνομιλητές έμμεσα. Ο Κρττίας αναφέρει πως ο ομώνυμος μ' αυτόν παππούς του διηγήθηκε μια φορά σε έναν φίλο του όσα είχε μάθει και του εκμυστηρεύτηκε ο Σόλωνας από τους Αιγυπτίους ιερείς, όταν επισκέφθηκε την πόλη Σάιδα. Σύμφωνα με τα λεγομενα εκείνων, η Αθήνα δημιουργήθηκε 9.000 χρόνια πριν από τα μέσα του Ε' π.Χ. αιώνα και μεγάλωσε και προόδεψε τόσο ώστε να νικήσει το στρατό της Ατλαντίδος, οι άρχοντες της οποίας εκστράτευσαν εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας
συνδυασμένα. Οι Αθηναίοι κατατρόπωσαν τους επιδρομείς και ελευθέρωσαν όλα τα έθνη που είχαν
υποδουλώσει εκείνοι, αλλά ο στρατός τους χάθηκε
στην τρομερή καταστροφή που εξαφάνισε το νησί
ήπειρο μες σε μία νύχτα.
Στον «Κριτία», που ονομάζεται και «Ατλαντικός
», επειδή το θέμα του σχετίζεται κυρίως με την
Ατλαντίδα, ο Κριτίας αναφέρει πάλι στους συνομιλητές του όσα άκουσε να διηγείται ο ομώνυμος μ'αυτόν παππούς του, περιγράφοντας τη νησιωτική ήπειρο, το πολίτευμα της, την παλιά δύναμη και την κατοπινή της αδυναμία, φθάνοντας ως το σημείο, όπου ο Δίας συγκαλεί τους θεούς στα ανάκτορα του και τους ανακοινώνει τις αποφάσεις, που πήρε για την τύχη της Ατλαντίδος. Στο σημείο αυτό, ωστόσο, ο διάλογος τερματίζεται απότομα, χωρίς να περιγράφεται ούτε η απόφαση του Δία ούτε το τέλος της ηπείρου. Οι απόγονοι των Ατλάντων είναι οι Μογγόλοι...